In wereldstad Madrid lijkt de tijd altijd snel te gaan en hebben mensen voortdurend haast, behalve in volkswijk Vallecas, een links bolwerk ten zuidoosten van het centrum. Hier speelt Rayo Vallecano, een club waar de mening van de supporters telt en de klok gevoelsmatig al jaren stil staat.
Voetbalclub Rayo Vallecano staat eigenlijk haaks op alles wat het Spaanse topvoetbal is. In een competitie waar de grote clubs schaamteloos honderden miljoenen schuld opbouwen tellen er bij Rayo hele andere dingen. De club is de trots van volkswijk Vallecas, een wijk van jonge communisten, een echt links bolwerk. Hoe diep dit ook in de club zit bleek wel in 2017, toen Rayo een Oekraïense speler wilde huren die bekend stond om zijn extreem-rechtse sympathieën. De fans lieten zich horen: binnen 24 uur was de transfer van de baan.
Het Campo de Vallecas is met afstand het meest rauwe stadion van de hoogste afdeling in Spanje, en eigenlijk is het volkomen ongeschikt voor topvoetbal. Het hangt met pleisters en plaband aan elkaar, er passen nog geen 15.000 supporters in en achter één van beide doelen heeft überhaupt nog nooit een tribune gestaan. Vanuit de flats achter de vijf meter hoge muur heb je in feite een gratis seizoenkaart voor Rayo en heb je vanaf je balkonnetje de afgelopen decennia alle groten der aarde kunnen zien voetballen. Er waren ooit wel plannen voor een nieuw stadion, maar eigenlijk zitten er maar weinig mensen te wachten op een verhuizing. Wij kunnen ons Rayo Vallecano in ieder geval in geen ander stadion voorstellen.
In de buurt van het stadion van Rayo barst het van de gezellige barretjes rondom de wedstrijden, al zijn er ook een aantal die de stilte van de coronacrisis niet overleefd hebben. In principe zit je aan de Avenida de la Albufera (waar ook het metrostation ligt) goed, waar pal tegenover het stadion veel kleine kroegjes zitten.
Loop achter de Fondo Sur de Calle Puerto del Monasterio in, waar je na een paar minuten aan je linkerhand een wat vervallen gebouw met een garage hebt, op nummer 8. Het is de plek waar in 1924 Rayo Vallecano werd opgericht. Het was het huis van Prudencia Priego, de moeder van Julián Huerta Priego, die de eerste voorzitter van Rayo zou worden.
In het hoekje bij de fanshop siert zijn portret, dat van Wilfred Agbonavbare, de Nigeriaanse keeper die als speler van Rayo Vallecano zelfs mee mocht naar het WK van 1994. Agbonavbare kwam in 2015 tragisch genoeg op 48-jarige leeftijd al te overlijden aan de gevolgen van kanker, waarna zijn beeltenis op het stadion werd vereeuwigd. Zijn graf in het plaatsje Meco, even buiten Madrid, wordt nog steeds veelvuldig bezocht door Rayo-fans.
Real Madrid heeft de Cibeles, Atlético Madrid heeft de Neptuno. Rayo Vallecano heeft de Fuente de la Asamblea, de fontein waar traditioneel de successen van de club worden gevierd. De fontein ligt op het verkeersplein voor Centro Comercial Madrid Sur, waar er na een promotie van Rayo Vallecano geen doorkomen aan is.
Wedstrijdkaartjes voor Rayo koop je eenvoudig via de officiële website van de club. Vergeleken met andere clubs in Spanje zijn de kaarten hier vrij gunstig geprijsd.
In Madrid verplaats je je het makkelijkst per metro, en ook Vallecas is het best ondergronds te bereiken. Dat geldt zeker voor Rayo Vallecano, perfect bereikbaar met metrolijn 1 vanuit het centrum. Vanaf de centrale Puerta del Sol sta je in een kwartier bij metrostation Portazgo, waar de beschilderde muren al verraden wat er boven de grond ligt. De ingang van het station ligt namelijk direct achter de Tribuna Lateral van het Campo de Vallecas.
Beeld: James Rajotte, Shutterstock, BSR Agency
