Didier Deschamps, Marcel Desailly, Claude Makélélé; het zijn zomaar wat namen van topspelers die groot zijn geworden bij FC Nantes. Mede hierdoor wordt FC Nantes gezien als een legendarische club, een instituut dat staat voor beloftevolle jeugd, aanvallend voetbal, en grote successen uit het verleden. Tegenwoordig vinden we Les Canaris met name aan de onderkant van de ranglijst, toch voelt FC Nantes voor veel Fransen nog steeds aan als een topclub.

Wie het parkeerterrein opdraait en tussen de bomen door het goed verstopte Stade de la Beaujoire ontdekt, wordt geconfronteerd met een gigantische betonnen constructie, speciaal gebouwd voor het EK 1984 dat plaatsvond in Frankrijk en de Fransen tevens hun eerste eindtoernooizege opleverde. Waar de aankleding aan de buitenkant van het imposante stadion tegenvalt, is het er binnen alleraardigst. Zeker sinds de grijze stoeltjes onder het golvende groene dak zijn vervangen door groengele exemplaren. De harde kern achter het doel op de Tribune Loire doet de rest, maar ga vooral op de lange zijde zitten, want achter het doel zit je ver van het veld.

Nabij het stadscentrum ligt aan de Quai de Malakoff het Stade Marcel Saupin, genoemd naar de oprichter en voorzitter van de club. Hier, langs de rivier de Loire, vierde FC Nantes het grootste deel van haar triomfen en werd de geliefde aanvallende speelstijl ‘Jeu à la Nantaise’ gevormd. Van het originele karakter van het stadion is door de komst van kunstgras en appartementen weinig meer over, toch is en blijft het zeker voor de oudere Nantes-supporter heilige clubgrond.

Kort na de oprichting in de Tweede Wereldoorlog speelde FC Nantes haar wedstrijden gedeeltelijk in het Stade de Procé aan de Boulevard Clovis Constant, in het westen van de stad. Langs het veld staat een prachtige, houten tribune daterend uit 1936, die de bombardementen in de oorlog ongeschonden doorkwam en nog altijd fier overeind staat.