“Marseille is een voetbalstad waar L’OM een soort religie is. Een kosmopolitische, gepassioneerde stad, waar de mensen leven voor het voetbal.”
Met deze uitspraak wist Éric Cantona zijn chaotische geboortestad goed te typeren. De meest pure voetbalstad van Frankrijk: als je er geweest bent begrijp je wat Cantona bedoelt.
Er zijn maar weinig steden die zo prikkelen als Marseille. Enerzijds is het een prachtige havenstad met interessante architectuur, de fijnste stranden en een glinsterende zee. Anderzijds zijn bepaalde wijken in de greep van de drugshandel, en afrekeningen door de georganiseerde misdaad aan de orde van de dag. Marseille staat bekend om haar temperament, in positieve en negatieve zin. De stad gold jarenlang als de poort naar de Franse koloniën in Afrika, en deze invloeden zie je duidelijk terug in de bevolking. Christenen, moslims en joden leven hier samen, maar welk geloof je in deze stad ook aanhangt, waar je ook vandaan komt, er is nog een gezamenlijk geloof: voetbalclub Olympique de Marseille.
Wat Olympique de Marseille (kortweg L’OM) voor de stad betekent kun je overal in de stad zien en voelen. Overal zie je een wapperende vlag, een spelend kind in een Marseille-shirt of een paar jongens op een scooter in een lichtblauw trainingspak. De liefde voor L’OM kent in Frankrijk geen gelijke en kun je nog het best vergelijken met die voor pakweg Napoli of Boca Juniors. Net als de stad is de club rauw, chaotisch, een beetje straat. Niet zelden heeft een voorzitter hier moeten rennen voor zijn leven, anderen kunnen nooit meer kapot. Fanatieke supporters van de club hebben onder de tafel een belangrijke vinger in de pap. Er heerst rond de club altijd een beetje gekte. En dat proef je ook op de tribunes.
'Dennis Bergkamp? Dennis Bergkamp? Dennis Bergkamp!', gilde radiocommentator Jack van Gelder in die prachtige, oranjegekleurde WK-zomer van 1998 vanaf de nog grotendeels onoverdekte, in boogvorm gebouwde tribunes van Stade Vélodrome. Maar bovenal is Vélodrome natuurlijk de thuishaven van Olympique de Marseille, en voor de fans van L’OM was het wel even slikken toen ze de verbouwingsplannen zagen, met het oog op het EK van 2016. Er werd een stukje nostalgie ingeleverd, maar door het dak blijft hun gezang nu veel beter hangen. Het fotogenieke, op een ruimteschip gelijkende Vélodrome is bovendien vanuit de hele stad te zien.
Vélodrome ligt in een lekker levendige buurt, die zich op wedstrijddagen van haar beste kant laat zien. Vanaf het Rond-Point du Prado (de rotonde naast het stadion) wordt de Boulevard Michelet voor het stadion afgesloten en omgetoverd tot een soort grote markt waar je een kebab-frites, biertje en sjaaltje kunt halen. Binnen is Orange Vélodrome – ook dit stadion ontkomt niet aan een sponsornaam – behoorlijk indrukwekkend. Het meegolvende dak is ronduit imposant, de lange zijdes lopen steil omhoog en achter de beide doelen zijn de fanatieke tribunes gehandhaafd.
Vanuit de hele stad en zelfs daarbuiten kun je de Notre-Dame de la Garde zien liggen. De basiliek is gebouwd bovenop een rotsheuvel in hartje stad en biedt een panoramisch uitzicht over heel Marseille. Het gouden mariabeeld op de toren wordt door de Marseillais liefkozend ‘La Bonne Mère’ genoemd en waakt over de stad. Voor elke wedstrijd zijn er wel supporters van L'OM die hier een kaarsje komen branden voor een goede afloop. In 1993 deed de hele selectie dat, met resultaat: de Champions League-finale tegen AC Milan werd gewonnen.
Neem de auto, bus 60 vanuit de oude haven of een toeristentreintje vanaf de hoek Canebière/Vieux Port. Een wandeling is vanwege de steile hellingsgraad niet aan te raden.
Parijs heeft de Champs-Elysées, Marseille heeft de Canebière. Deze drukke avenue splijt het centrum en eindigt in Vieux Port, de oude, rechthoekige haven. Als L’OM kampioen wordt, kun je hier over de hoofden lopen. De drukte duurt tot en met de volgende dag, als de spelers in een open bus door de straat komen. Het is maar een klein stukje tot aan het stadhuis op de Quai du Port, maar neemt uren in beslag, want de hele stad komt tot stilstand.
Dat gebeurde ook in 1998 toen er bijna 100.000 mensen op de been waren voor een bijzonder stel spelers. Geen L’OM, maar Zinédine Zidane (kind van Marseille) en een aantal ploeggenoten die de wereldbeker speciaal kwamen tonen aan de tweede stad van het land.
Hoe vaak zie je dat een voetbalclub een eigen restaurant heeft op de mooiste plek van de stad? Nou, in Marseille dus. In de oude haven op Quai des Belges prijkt het clublogo boven de luifel van het OM Café. De brasserie is helemaal ingericht in de stijl van L’OM, met foto’s van grootheden die het wit-blauwe shirt droegen.
La Villa is één van de betere restaurants van de stad en zit een beetje verstopt in het 8e arrondissement (113 Rue Jean Mermoz), niet ver van het Stade Vélodrome. De voetballers van L’OM komen er graag en ook de vrouw van president Macron maakt er graag een tussenstop als ze in de stad is. Dineren op stand komt met een prijskaartje. Maar dat vergeet je snel als je op een mooie zomeravond in de fraaie tuin een copieuze maaltijd voor je neus krijgt. Vergeet niet te reserveren, want – zeker op wedstrijddagen – zit het hier gauw vol.
Zoals in heel Frankrijk kun je het best kaarten halen via de officiële clubsite, die je vervolgens aan de stadionkassa kunt afhalen. Als het niet uitverkocht is kun je daar nog een kaartje halen, en als zelfs dat geen optie meer is, kun je het altijd nog op de zwarte markt proberen. De zwarthandel in kaarten is bijna nergens in Europa zo groot als hier aan de Boulevard Michelet voor het stadion. We raden je wel aan om goed op te letten, er zijn ook een hoop valse kaarten in omloop.
Als je naar het Stade Vélodrome gaat kun je de auto beter thuislaten. Doordat het stadion echt in de stad ligt en er enkele belangrijke wegen worden afgesloten is het rondom thuiswedstrijden van OM altijd een verkeerschaos. Bovendien is er onvoldoende parkeerruimte voor een stadion met 67.000 plaatsen.
Neem vanuit het centrum metrolijn 2 naar halte Rond-Point du Prado, nog geen tien minuten. Als je met de roltrap omhoog komt zie je het stadion al liggen. Heb je kaarten voor de Tribune Ganay tegenover de hoofdtribune? Dan kan je het best nog een halte blijven zitten tot Sainte-Marguerite Dromel, het eindpunt van de lijn. Een wandeling vanuit het centrum (25 minuten) is eveneens aan te bevelen.
Beeld: Reinaldo Coddou, Shutterstock
