Bij Maastricht over de grens kom je in een andere wereld en die begint bij Luik, de vurige stad vol Franse en Italiaanse invloeden. Na een bezoek aan Sclessin kun je maar tot één conclusie komen: Standard is de noordelijkst gelegen club van Zuid-Europa.
In het Franstalige Luik borrelt er altijd wel iets. Voor zover je een stad menselijke eigenschappen toe kunt kennen, Luik heeft pit, temperament en Standard is daar het verlengstuk van. Maar waar altijd iets borrelt, kookt ook weleens iets over, iets wat voor spelers én supporters geldt: Standard is de meest intense club van de Benelux, waar de pieken het hoogst en de dalen het diepst zijn. Het vuur van Luik en Standard zijn intimiderend voor elke tegenstander, maar in mindere tijden ook gauw de achilleshiel van de club. Dan verandert ‘de hel van Sclessin’ in de grootste vijand voor zichzelf.
De magie van Sclessin – officieel het Stade Maurice Dufrasne – zit hem niet alleen in het fanatisme van de fans. Het is de opbouw van de tribunes, maar ook de ligging in een wat surrealistische omgeving van verpauperde arbeiderswijken en verlaten fabrieken, die je ook vanuit het stadion goed ziet liggen. Tussen al dat bruin en grijs is daar dan ineens die grote rode kolos met vanuit alle richtingen de clubnaam goed leesbaar: Standard de Liège.
De opbouw van de tribunes maakt het voor tegenstanders een bij vlagen vrij intimiderende bedoening: Drie ringen die steil omhoog lopen en tribunes die dicht op het veld staan, waardoor het voelt alsof ze ook op de derde ring haast bovenop je zitten. Als tegenstander kijk je aan beide kanten tegen een kolkende muur van fans aan.
Achter tribune 3 ligt de Rue Ernest Solvay en dat is de plek waar je voor de wedstrijd moet zijn. In deze straat vormt zich gedurende de dag een lange rij van supportersbussen uit alle uithoeken van België, waarna de inzittenden bij de bus wat drinken of in één van de vele tentjes en kraampjes in de straat. Grofweg vanaf de krusiing met de Rue de la Barge tot aan het spoorviaduct van Sclessin is het erg gezellig met voetbalpubliek en kun je terecht voor een paar Jupilers, een broodje hamburger of een frietje andalouse.
In het centrum van Luik ligt de Place Saint-Lambert, het bekendste plein van de stad. Standard wordt niet heel vaak kampioen, maar áls ze het worden – voor het laatst in 2009 – staat ook echt de hele stad op z’n kop. Deze Place Saint-Lambert is dan doorgaans het epicentrum van de festiviteiten, zeker wanneer de spelers het bordes van het Paleis van de Prins-bisschoppen betreden
Uitgebreid eten voor een wedstrijd van Standard? Neem eens een kijkje bij Les Caves du Portugal (Rue Pied-du-Pont-des-Arches 2), niet ver van Place Saint-Lambert en de Maas. Standard had – vergelijkbaar met SC Heerenveen en de Scandinaviërs – jarenlang een sterke connectie met het Portugese voetbal, en lokte met Sergio Conceição, Jorge Costa en Ricardo Sa Pinto niet de minsten naar Luik. Ze voelden zich er thuis en waren kind aan huis bij dit typisch Portugese restaurant, waar ook vandaag de dag nog veel Standard-spelers komen.
Aan de overkant van de Maas zit Le Mechoui chez Rabah (Chaussée des Prés 11), een begrip in Luik, met het beste van de Noord-Afrikaanse keuken. Van binnen is het een soort ode aan Standard en het Luikse voetbal in het algemeen, gezien de vele shirtjes en foto’s van voetballers die het restaurant sieren. Axel Witsel en Marouane Fellaini komen er graag en zijn goed vertegenwoordigd aan de muur, naast tal van andere Standard-spelers, de te vroeg gestorven François Sterchele en zelfs Zinedine Zidane, een absoluut pronkstuk voor de Algerijnse eigenaar.
Er is meer moois in Luik dan Standard alleen. Wat te denken van FC Luik – ook wel Club Luik genoemd – met stamnummer 4 één van de oudste clubs in België. Een club met best wat aanhang, maar spelend op een saai complex in Ans.
Leuker is het Stade du Pairay in voorstad Seraing, van waar je Sclessin zelfs kunt zien liggen. Als je bij Sclessin de Maas oversteekt ben je al in Seraing, en beide stadions liggen nog geen drie kilometer bij elkaar vandaan. Sinds de promotie van RFC Seraing wordt er ook weer op het hoogste niveau gespeeld, maar sprake van rivaliteit tussen Standard en Seraing is er niet.
Eén van onze favoriete Belgische stadions ligt op een paar minuten rijden van Sclessin, het Stade de Buraufosse van RFC Tilleur, wat hoger in de heuvels. Absoluut de moeite waard om even langs te rijden voor de wedstrijd. Een geweldig oud stadion met twee prachtige tribunes, die door de grote hoogteverschillen rond Buraufosse compleet wegvallen. Ga je op zondag naar Standard? Check of ze niet toevallig ’s middags thuisspelen, kan een mooie bonus aan je toch al mooie voetbaldag zijn.
Het ticketsysteem bij Standard is enkele jaren geleden op de schop gegaan, je hebt nu een (gratis) memberpas nodig om kaarten te kunnen kopen. Officieel moet je die aanvragen bij het stadion, maar de ervaring leert dat een mailtje of belletje naar de club wonderen kan doen.
Neem vanaf de E42 afrit Liège/Seraing en blijf vervolgens Liège aanhouden. Zo rij je vanzelf langs de Maas de stad binnen en heb je het stadion ineens aan je linkerhand. Gouden parkeertip van ons: zet je auto aan de overkant van de Maas, recht tegenover het stadion op het kleine parkeerterreintje langs de Quai Mickiels. Dan ben je na de wedstrijd zo weg (als je aan die kant van de Maas blijft) en heb je weinig tot geen last van voetbalfiles.
Geen auto? Vanaf station Maastricht is het een halfuurtje met de trein tot station Luik-Guillemins, vanwaar er pendelbussen richting het stadion rijden (en na afloop weer terug).
Beeld: Shutterstock, Marco Magielse
